Volgens dit onderzoek zijn er 2 vormen van perfectionisme (en dit zijn ze!)

Perfectionisme wordt vaak gezien als een last omdat het de productiviteit flink in de weg kan staan. Toch kan het ook een kracht zijn op de werkvloer. Hoog tijd om wat meer verdieping te geven in de relatie tussen perfectionisme en werkprestaties.

Pak je de encyclopedie erbij, dan staat er: ‘’Perfectionisme is een obsessief verlangen om handelingen perfect uit te voeren. Soms is perfectionisme een positieve eigenschap, omdat het de prestaties van iemand kan verhogen.’’ Volgens deze formulering kán perfectionisme dus goed zijn, mits iemand er niet in doorslaat. Maar wist je dat er ook 2 vormen van zijn?

Positieve effecten vs. nadelige effecten
Perfectionisten zijn erg consciёntieus en kunnen daardoor snel succes bereiken. Het zijn krachtige planners en hebben een sterke innerlijke motivatie om goed werk af te leveren. Dit helpt bij het behalen van doelen. Ze worden vaak beschouwd als hardwerkende, loyale medewerkers.

Studies hebben aangetoond dat perfectionisten hogere niveaus van stress, burn-out en angst hebben. De andere kant van het verhaal is namelijk dat werkelijke perfectie niet bestaat. Het kan altijd beter, en de moeilijkheidsgraad zit in dit besef. Er zijn 2 vormen van perfectionisme onderzocht.

Excellentie-zoekend perfectionisme
Een focus op hoge eisen gaat samen met een vorm van excellentie-zoekend perfectionisme. Deze eisen zijn zelf opgelegd. Het is alles of niets (perfect of een totale mislukking), waardoor het zelfvertrouwen snel keldert als het in de ogen van een perfectionist een totale mislukking is. Ze zijn erg kritisch op zichzelf, maar hebben soms ook hoge verwachtingen van anderen. Ze willen vooral de prestatieverwachtingen waarmaken.

Faalvermijdend perfectionisme
Dit houdt in dat een perfectionist haast obsessief bezorgd is over of het werk niet goed of goed genoeg is. Deze perfectionisten hebben een afkeer voor falen en vermijden dit dus zoveel mogelijk. Ze geloven dat ze het respect van anderen zullen verliezen als ze geen perfectie bereiken.

Controle geeft in zulke situaties een veilig gevoel, maar kan ook overheersend werken waardoor het alleen maar energie gaat vragen. Dit geeft stress, waardoor perfectionisten in een vicieuze cirkel kunnen belanden.

Van ‘perfect’ naar ‘goed genoeg’
Resultaten van dit onderzoek laten ook zien dat perfectionisten niet per definitie betere werkers zijn dan niet-perfectionisten. Mogelijk besteden perfectionisten teveel tijd aan het ‘perfectioneren’ van hun projecten, waardoor ze andere taken verwaarlozen.

Perfectionisme op het werk kan een medewerker dus benadelen, maar dat betekent niet dat perfectionisme bij voorbaat een zwakte is. Het ligt onder andere aan de werkcultuur welke richting het op gaat, zoals de vrijheid om fouten te maken.

Het streven naar perfectie kan hoog oplopen in de kosten als het doorslaat naar stress en burn-out. In plaats van dat een leidinggevende de focus legt op prestatiedoelen, kan ook de focus gelegd worden op doelen die bijvoorbeeld stressverlichtend werken. Uiteindelijk is het niet ‘perfectie’, maar ‘goed genoeg’ dat telt.